Mijn drijfveer
Op een lentedag in 1964 zag ik deze wereld voor het eerst.
Mijn hele kinder- en pubertijd bracht ik door met een potlood in mijn hand.
Het is mijn belangrijkste gereedschap gebleven tijdens mijn hele carrière als architect en projectmanager.
Mijn eerste camera kocht ik toen ik 15 was. Sindsdien werd fotografie een passie.
Ik werkte vooral visueel en legde enthousiast momenten vast in mijn omgeving, zowel in dat zwarte doosje als door vele klikken in mijn hoofd.
Een potlood in de ene hand en sindsdien een camera in de ogen.
Deze passie heeft zich vertaald in een bijzondere aandacht voor het heden tijdens de opnames, maar ook in de magische ontwikkeling van ieder beeld tijdens de talloze fotolabsessies.
Deze activiteit heeft mijn gevoeligheid ontwikkeld, mijn vermogen om me te verwonderen, zelfs over heel eenvoudige dingen, mijn verlangen om te proberen de nadruk te leggen op het licht en de menselijkheid in deze wereld, in plaats van de donkere kanten ervan te benadrukken.
Naast het beelden maken volgens thema, blijft deze aandacht voor het heden ook levendig door het capteren van het moment zelf met de smartphone, een camera die ik altijd bij me heb en iets lichter dan mijn Nikons.
Aquarel ontdekken was een openbaring. Het haalde me uit mijn comfortzone. Water leeft een eigen leven op papier. Ik kwam in een proces terecht waar ik enigszins de controle verloor. Werken in twijfel. Het is ook een leerproces, een fysieke ontmoeting met de elementen, waarbij ik moest loslaten en de vrije hand toelaten. Ik leer nog elke dag bij over het werken met water, het begrijpen en respecteren van dit levende materiaal.
Een potlood in de ene hand en penselen in de andere.
Mijn bescheiden toepassing zal de internationale hedendaagse kunst niet revolutioneren. Ik geniet er gewoon van om indrukken van mijn innerlijke wereld, mede gevormd door regelmatige meditatie, op papier te zetten. Sommige aquarellen zijn ook een vertaling van hoe ik de wereld bekijk en me vragen stel over hoe het vandaag de dag met die wereld en onze mensheid gaat.
